3 απλές τεχνικές για γονείς και δασκάλους στη μάχη με τους εφιάλτες
Γράφει η Κατερίνα Ανδρικοπούλου…
Τεχνική 1η
Μέσα από ήρεμη συζήτηση δίνουμε στο παιδί να καταλάβει ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε πλάστες των ονείρων μας και ότι έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα όνειρά μας όποτε το θελήσουμε (Agre, 2004). Δίνεται η δυνατότητα στο παιδί ανάλογα με την ηλικία και την νοητική του ανάπτυξη, να φανταστεί τον εαυτό του να κάνει πράγματα όπως αυτό θα ήθελε να τα κάνει. Έτσι λοιπόν, ενθαρρύνουμε το παιδί να αλλάξει το τέλος του ονείρου που τον τρομάζει. Με ένα νοητό τηλεκοντρόλ το παιδί αλλάζει το κανάλι του ονείρου ή αλλάζει το τέλος. «Σφίξε την χούφτα σου, πάτησε το κουμπί και το κακό όνειρο θα εξαφανιστεί ή θα αλλαχτεί.» Αυτά είναι τα μαγικά μας λόγια…
Ζητάμε από το παιδί να περιγράψει αρχικά το όνειρό του. Ύστερα, συζητάμε τι τέλος θα ήθελε να έχει το όνειρο του και πώς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το τέλος. Μετά ζωγραφίζουμε το επιθυμητό τέλος. Δεν παρεμβαίνουμε στην ζωγραφιά μένουμε ενεργή παρατηρητές δίνουμε στο παιδί τη δυνατότητα να δράση μόνο του ( είναι δικό του το όνειρο, όπως και ο εφιάλτης!).
Στη συνέχεια ζητάμε από το παιδί να κλείσει τα μάτια και να μας μιλήσει για το κακό όνειρο. Όταν φτάσει στο σημείο που του προκαλεί φόβο, του λέμε να σφίξει την χούφτα του σαν να κράταγε ένα τηλεκοντρόλ και να φανταστεί την ιστορία με αλλαγμένο- καλό τέλος. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία τουλάχιστον 3 φορές. Έπειτα ζωγραφίζουμε το όνειρο με καλό τέλος. Το παιδί παίρνει την ζωγραφιά και την βάζει κάτω από το μαξιλάρι του. Τις επόμενες μέρες συζητάμε με το παιδί για το όνειρο αν εξακολουθεί να έχει τον ίδιο εφιάλτη επαναλαμβάνουμε την διαδικασία (Agre, 2004).
Τεχνική 2
Συζητάμε κατά προτίμηση μέρα όχι την ώρα του βραδινού ύπνου το περιεχόμενο του εφιάλτη. Εξηγούμε στο παιδί ότι πολλές φορές βλέπουμε στον ύπνο μας πράγματα παρμένα από τις καθημερινές μας δραστηριότητες ή προβλήματα που δεν έχουμε καταφέρει να λύσουμε. Βοηθάμε το παιδί να σκεφτεί τι
μπορεί να κάνει όταν ξυπνήσει από εφιάλτη. Μπορεί να ανάψει το φωτάκι του, να πιεί λίγο νερό, να ξεφυλλίσει το αγαπημένο του παραμύθι. Την επόμενη μέρα, μπορεί να ζωγραφίσει αν θέλει τον εφιάλτη και μετά να σκίσει την ζωγραφιά σε μικρά κομμάτια για να δείξει στον εφιάλτη ότι είναι πιο δυνατός από αυτόν. Φροντίζουμε να έχουμε πάντα ένα μικρό φωτάκι στο δωμάτιο του παιδιού για να νιώθει ασφάλεια, δεν κλείνουμε ποτέ τελείως την πόρτα του δωματίου του. Επίσης, αν το παιδί μας λέει ότι υπάρχουν φαντάσματα στο δωμάτιο του ψάχνουμε μαζί με το παιδί μας για τα κρυμμένα φαντάσματα. Κοιτάμε κάτω από το κρεβάτι, μέσα στις ντουλάπες, σε όλες τις γωνίες ώσπου να σιγουρευτεί και το ίδιο ότι το δωμάτιο του είναι εντάξει. Δεν επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μαζί με το παιδί αλλά το ενθαρρύνουμε σιγά –σιγά να ψάξει μόνο του για τα «κρυμμένα» φαντάσματα και να τα διώξει (ενδυνάμωση-empowerment).(Blechman, 1985).
Τεχνική 3
Μια πολύ γλυκιά τεχνική, που μου την έχει πει μια φίλη παιγνιοθεραπεύτρια. Την ευχαριστώ και την μοιράζομαι μαζί σας.
Συζητάμε τον εφιάλτη με το παιδί μας. Μετά σκεφτόμαστε ποιος σούπερ ήρωας αρέσει πιο πολύ στο παιδί ή ποιος τέλος πάντων είναι ο πιο κατάλληλος να τον προστατέψει από τον εφιάλτη του. Παίρνουμε μια αφίσα του σούπερ ήρωα ή ακόμα καλύτερα τον φτιάχνουμε με χοντρό χαρτόνι σε ανθρώπινη διάσταση. Τον τοποθετούμε στη είσοδο του δωματίου του παιδιού μας. Επιβλητικός, με τα όπλα του και τα εργαλεία του είναι ο καλύτερος φρουρός, αυτός δεν αφήνει να περάσει τίποτα μέσα στο δωμάτιο ούτε φάντασμα, ούτε λύκος, ούτε κακός.
Την νύχτα, προσέχουμε να μην βρεθούμε μούρη με μούρη με τον spiderman στην επιστροφή μας απ την τουαλέτα…
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά…
Βιβλιογραφία
Agre (2004) in H. Kaduson and Ch. Schaefer, Eds. (2004) 101 Favourite play therapy techniques,New York: Rowman & Littlefield Publishers.
E. Blechman (1985) Solving child behavioural problems Illinois: Reaserch Press.
ΠΗΓΗ: