Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

 
Η έκθεση της τροχαίας
Την Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου του 2012 πραγματοποιήσαμε μια εκπαιδευτική επίσκεψη στο χώρο του ενυδρείου Καστοριάς ,όπου και παρακολουθήσαμε την έκθεση που διοργάνωσε η Τροχαία της Καστοριάς.
Η έκθεση παρουσιάζονταν σε δύο χώρους .Ο πρώτος χώρος είχε διάφορα αντικείμενα που είναι χρήσιμα για τους τροχονόμους ,όπως κράνοι, γάντια ,συσκευές αλκοτέστ, ραντάρ κλπ ,και ο δεύτερος χώρος ήταν μια αίθουσα προβολών όπου μας έγινε μια λεπτομερής παρουσίαση του θέματος της κυκλοφοριακής αγωγής από τον υποδευθυντή της Τροχαίας, με φιλμάκια κατάλληλα για μικρά παιδιά.
 
 

Εκθεσιακά αντικείμενα

Φιλμάκια που είχαν ενδιαφερον για τα παιδιά


 ί
Αίθουσα προβολών


 
 
Μετά την επίσκεψη ακολούθησε συζήτηση στην τάξη μας που βασίστηκε σε ότι μας έκανε εντύπωση και στα ενημερωτικά φυλλάδια που μας μοίρασαν από την τροχαία. 

Δεν έλλειψαν οι ζωγραφιές μας που θα τις καμαρώσετε σε ανάρτηση που θα ακολουθήσει...
 
 



ΚΑΡΤΕΛΑΚΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 
Τα παιδιά που για πρώτη φορά έρχονται στο νηπιαγωγείο δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν το όνομά τους, γι΄ αυτό κι εμείς προσπαθώντας να τα βοηθήσουμε δημιουργούμε καρτελάκια με το αγαπημένο τους ζωάκι σε συνδυασμό με το όνομά τους.Έτσι συνδέουν την εικόνα με το όνομα και είναι σε θέση να ξεχωρίζουν την κρεμάστρα και το συρταράκι τους.Σιγά -σιγά μαθαίνουν το αρχικό του ονόματός τους και στη συνέχεια και ολόκληρο το όνομά τους.
Με τα καρτελάκια αυτά παίζουμε διάφορα παιχνίδια :
- κατηγοριοποιήση ,ανάλογα με κάποιο χαρακτηριστικό (πχ. πετάει,κολυμπάει ,ζει στη θάλασσα...κλπ),
ανάλογα με το αρχικό γράμμα (όποια ονόματα αρχίζουν από το γράμμα ¨Κ¨για παράδειγμα) και διάφορα άλλα παιχνίδια .







Η συνέχεια της δραστηριότητας είναι να τους δώσουμε καρτελάκια με τα ίδια σύμβολα αλλά σε άλλο σχήμα (προσαρμοσμένο για τα συρταράκια πχ) και να τα αντιστοιχίσουν με τα προηγούμενα καρτελάκια τους(αυτά για τις κρεμάστρες).





 Το τελευταίο στάδιο είναι να τους δώσουμε τα καρτελάκια που αναγράφουν μόνο το όνομά τους  και να τους ζητήσουμε να κάνουν εκ νέου την αντιστοίχιση!


ΚΑΡΤΕΛΑΚΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΓΩΝΙΩΝ


Τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο επικεντρωνόμαστε σε δραστηριότητες για την προσαρμογή των παιδιών στο νέο περιβάλλον ,για την γνωριμία τους με το χώρο και τους συμμαθητές τους  καθώς και με τους κανόνες λειτουργίας των γωνιών ,των κέντρων δραστηριοτήτων,  που υπάρχουν στην αίθουσα.
Μετά από την παρουσίαση των κέντρων δραστηριοτήτων και την τακτοποίησή τους ,ακολουθεί η συζήτηση για την εύρυθμη λειτουργία τους.Με κοινή απόφαση ορίζονται οι κανόνες για την κάθε γωνιά και ο αριθμός νηπίων που θα ασχολούνται σ΄αυτή. 

Χρήσιμες καρτέλες που μας βοηθούν στην οργάνωση των γωνιών :     
                                                      

Ανάλογα με τις  γωνιές που έχουμε προσαρμόζουμε την καρτέλα έτσι ώστε με μια ματιά το νήπιο να ξεχωρίζει από την εικόνα για ποια γωνιά πρόκειται και να διακρίνει τον αριθμό των παιδιών , είτε μετρώντας τα παιδάκια της καρτέλας ,είτε αναγνωρίζοντας το σύμβολο του αριθμού.


Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Πώς διαβάζουμε ή αφηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά



Γράφει ο Δρ. Στέλιος Πελασγός (ιστορητής, παιδαγωγός, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου Κοζάνης).

Το παραμύθι και η ανάγνωσή του πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας προγράμματος με το παιδί. Τα παραμύθια παραδοσιακά ξεκινούν με το υποσχόμενο «Μια φορά και έναν καιρό» και τελειώνουν με το αισιόδοξο «Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Ανάμεσα στα δυο υπάρχει ένα πλήθος από νοήματα, μηνύματα και οφέλη για τον μικρό αναγνώστη. 


Για την αφήγηση μιας ιστορίας στο παιδί έχουμε τις εξής εναλλακτικές επιλογές: την προφορική αφήγηση ή την μεγαλόφωνη ανάγνωση. 

- Προφορική αφήγηση είναι η διήγηση παραδοσιακής, λόγιας ή αυτοσχεδιαστικής ιστορίας χωρίς την παρουσία βιβλίου ή άλλου βοηθήματος.
- Μεγαλόφωνη ανάγνωση είναι η ανάγνωση του βιβλίου, έτσι ώστε να ακούγεται, με δυνατή φωνή.



Η τέχνη της αφήγησης
Μια αφήγηση γίνεται ιδιαίτερη με την αγάπη και την τρυφερότητα του αφηγητή. Ακόμα και στην περίπτωση που το παραμύθι μπορεί να είναι λίγο τρομακτικό και να προκαλεί φόβο στο παιδί, με την αγάπη και την τρυφερότητα όλα θα ξεπεραστούν και θα «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».  



Πώς διαβάζουμε ή αφηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά
- Zούμε τη χαρά, τον φόβο, την ανασφάλεια και τον ενθουσιασμό κάθε ήρωα, καλού ή κακού.  Με την ταύτιση αυτή, τα ίδια συναισθήματα θα μεταδίδονται και στον ακροατή.
- Δεν χρειάζεται ούτε να κραυγάζουμε, ούτε να φοράμε περίεργα καπέλα. Οι τεχνικές είναι για όσους δεν έχουν σχέση με το κοινό τους.
- Δεν διαβάζουμε το παραμύθι για πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή. Το έχουμε διαβάσει μόνοι μας προτού ξεκινήσουμε την αφήγηση.
- Στην περίπτωση που χρειαστεί να διαβάσουμε ένα παραμύθι από βιβλίο, φροντίζουμε έτσι ώστε η γλώσσα και τα νοήματα του να είναι πλούσια και όχι «παιδικά» και απλοποιημένα.
- Διαλέγουμε ειδικό χρόνο και τόπο. Μια γωνιά απόλυτα ήσυχη και μισοσκότεινη. Μια στιγμή της ημέρας ήρεμη. Καθιερώνουμε τον τόπο και τον χρόνο της αφήγησης ή της ανάγνωσης. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά λατρεύουν την επανάληψη.
- Μετά την αφήγηση, σιωπούμε. Μόνο στη σιωπή μπορεί να δράσει το ίδιο το παραμύθι και τα σύμβολά του, η ενίσχυση της σχέσης γονιού-παιδιού, η τρυφερότητα της αφήγησης. Κάθε άλλη ενέργεια μετατρέπει τον γονιό σε δάσκαλο και το παιδί σε μαθητή, κλονίζει τη σχέση τρυφερότητας και την εμπιστοσύνη του παιδιού και διαφθείρει τη σχέση με το κυνήγι του χρήσιμου και του αποδοτικού.
Η ώρα του παραμυθιού 
Το παραμύθι και η ανάγνωσή του πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας προγράμματος με το παιδί. Πρέπει να υπάρχει η ώρα του παραμυθιού. Η ώρα αυτή είναι η ώρα που μετατρέπεται σε σύμβολο κάθε καλό και κακό συμβάν της μέρας, η ώρα της αναπόλησης, της ψύχραιμης αναφοράς. 

Υπάρχουν κατάλληλες ώρες για την ανάγνωση ενός παραμυθιού; 
Δεν υπάρχουν κατάλληλες ώρες για την ανάγνωση του παραμυθιού. Συνήθως οι πιο κατάλληλες ώρες είναι οι απογευματινές ή οι βραδινές πριν τον ύπνο. Πριν τον ύπνο όμως, δεν μπορούμε να πούμε πολύ τρομακτικά παραμύθια (χρειάζονται οπωσδήποτε και αυτά, αλλά άλλη ώρα).

Πώς επιλέγουμε παραμύθια;   
Δεν επιλέγουμε ποτέ ένα παραμύθι επειδή αρέσει σε εμάς, επειδή διαφημίζεται στην τηλεόραση ή έχει γίνει της μόδας. Η επιλογή πρέπει να γίνει από κοινού με το παιδί μας. Έτσι, όχι μόνο θα ικανοποιηθεί από το αποτέλεσμα, αλλά και θα καλλιεργηθεί η μεταξύ μας σχέση.

Υπάρχουν ακατάλληλα παραμύθια ή παιδικά βιβλία;

Ακατάλληλα μπορεί να θεωρηθούν τα παραμύθια ή τα βιβλία που δεν έχουν αίσιο τέλος. Παραμύθια που το τέλος τους δεν είναι «ευτυχισμένο», είναι ακατάλληλα για παιδιά κάτω των δώδεκα ετών. Βιβλία εμπορικά που χρησιμοποιούν την γλώσσα της τηλεόρασης και βιβλία που βαραίνουν τα παιδιά με γνώση χωρίς να τους προσφέρουν στην ουσία τίποτα, θεωρούνται επίσης ακατάλληλα. 
Αρκετές φορές οι ηλικίες που αναγράφονται στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστες για την επιλογή μας. Το καλύτερο μέρος για να αποκτήσουμε κριτήρια επιλογής είναι οι δημόσιες παιδικές βιβλιοθήκες. Από τις βιβλιοθήκες μπορούμε να μάθουμε να επιλέγουμε όταν θα πάμε στο βιβλιοπωλείο.
Ποια είναι τα οφέλη του παραμυθιού; 
- Διασκέδαση: Το παιδί μαθαίνει από μικρό πώς μπορεί μέσα από την όμορφη και ευφάνταστη χρήση του λόγου να λαμβάνει απόλαυση και να διασκεδάζει.  
- Άγχη και φοβίες: Μέσα από την πλοκή του παραμυθιού και συνήθως την μάχη μεταξύ καλού και κακού, το παιδί διαβεβαιώνεται πως ακόμα και οι πιο μικροί και ασήμαντοι μπορούν με βοήθεια και σωστή δράση να αντιμετωπίσουν ακόμα και τους...δράκους.  
- Οδηγός ψυχικής ολοκλήρωσης: Ο ήρωας ή η ηρωίδα μέσα από περιπέτειες ή και σφάλματα, ακολουθούν τα απαραίτητα στάδια για την ψυχική ολοκλήρωση. Μέσω αυτών, οδηγείται και το παιδί με τη σειρά του στην ψυχική του ολοκλήρωση.  
- Φαντασία: Το παραμύθι με τις λίγες λέξεις του και τα σύμβολα του χωρίς πολλές εικόνες και ήχους αναπτύσσουν την μυθοπλαστική και εικονοπλαστική ικανότητα των παιδιών.  
- Σχέση γονέα–παιδιού: Μέσα από τα σύμβολα του παραμυθιού λέγονται πράγματα που το παιδί θα δίσταζε πιθανόν να εκφράσει. Αποδεικνύεται πως ο γονιός μπορεί να αποδεχτεί και να κατανοήσει κάθε φόβο ή ενθουσιασμό του παιδιού του. 
- Αξίες: Το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει την εμπιστοσύνη του στις ηθικές και τις κοινωνικές αξίες.

  

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Δωράκια για την πρώτη μέρα στο σχολείο!

Καλή σχολική χρονιά!!!

Ας ξεκινήσουμε με κέφι , χαρά και διάθεση!
Και ......επειδή η διάθεση των μικρών μας φίλων είναι πολλές φορές στο χέρι μας
μπορούμε να το εκμεταλευτούμε θετικά!

                                       Δωράκια για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο


 
Φτιάχνουμε το φακελάκι από χαρτόνι τετράγωνο που το διπλωνουμε από τις δύο πλευρές ,
γυρίζουμε την μύτη που δημιουργείται και την κολλάμε με σιλικόνη.Βάζουμε ενάν φιόγκο για διακόσμηση και ότι άλλο θέλουμε!
 
Είναι σημαντικό να καλωσορίζουμε τα παιδάκια ένα -ένα ξεχωριστά γι΄αυτό και κάνουμε καρτούλες με το όνομά τους και γράφουμε επάνω τους ευχές για την καινούργια χρονιά!
 
 
 
 
 
 
 
Καλή αρχή λοιπόν σε όλους....με γλυκιά συνέχεια!!!
 
 
 
 
 
 

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ



Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό.


Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?
Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.
Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.
Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.
Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".
Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:
  • δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).
  • τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φατε μετα όλοι μαζι το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).
  • άν σας πεί "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"
Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).
Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.
"Μαμά μή φύγεις!!"
Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες. 
Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.
Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).
Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.
Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.
Τι είναι καλό να αποφύγετε:
  • να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό - κάτι τέτοιο θα κάνει το παιδί να αισθανθεί ότι το σπρώχνετε μακριά σας/το διώχνετε και πιθανώς θα κάνει το άγχος του αποχωρισμού που βιώνει, πιο έντονο. Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι τέτοιο, αφήστε την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια - κανονικά είναι δική της υπευθυνότητα αυτή η διαδικασία.  
  • να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιαζει, ισχύει το εξής: απο την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν να κλαίνε.
  • να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.
Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):
Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:
Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.
Ανησυχία του γονέα:
Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.
Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:
Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").
Πρόσφατες αλλαγές:
Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.
Μ.Στυλιανάκη



ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Πώς να προετοιμάσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο.

Συμβουλές για τους γονείς:

1) Μιλήστε στο παιδί σας για το νηπιαγωγείο και το τι θα κάνει εκεί. Πηγαίνετε μαζί στη κοντινή σας βιβλιοθήκη και δανειστείτε βιβλία που αφηγούνται πώς άλλα παιδιά ή ζωάκια πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο.
2) Γνωρίστε μαζί με το παιδί σας τις νηπιαγωγούς κάνοντας μια επίσκεψη. Επισκεφθείτε το νηπιαγωγείο που θα πάει το παιδί σας και γνωρίστε από πριν τις νηπιαγωγούς και τους χώρους του.
3) Πηγαίνετε μαζί με το παιδί σας στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσετε τα απαραίτητα για το νηπιαγωγείο σχολικά είδη. Τονίστε στο παιδί σας ότι το νηπιαγωγείο είναι ένας χώρος όπου πολλές φορές μοιραζόμαστε κάποια πράγματα μας μαζί με τους συμμαθητές μας. Έτσι θα είναι πιο πρόθυμο να μοιραστεί πχ την ξύστρα του μ’ ένα άλλο παιδί.
4) Την πρώτη μέρα, αφήστε το παιδί σας στο νηπιαγωγείο αφού του δώσετε ένα φιλί και το αποχαιρετήσετε. Το παιδί μπορεί να προσαρμοστεί αμέσως αλλά αν δεν γίνει αυτό, μην ανησυχείτε οι περισσότερες νηπιαγωγοί έχουν ξαναδεί παιδάκια να κλαίνε την πρώτη μέρα του σχολείου κι έχουν ετοιμάσει ένα σχέδιο δράσης γι’ αυτό.
5) Αν έχετε εσείς σαν γονείς πρόβλημα με τον αποχωρισμό του παιδιού σας φέρτε μαζί σας κάποιο πιο ήρεμο για παρέα και συμπαράσταση.
6) Αντιμετωπίστε με χαμόγελο την πρώτη μέρα. Άλλωστε τα περισσότερα παιδιά ξεχνούν το φόβο τους σε λίγα μόνο λεπτά.


Το παιδί σας θα αγαπήσει το σχολείο και όλη η παραπάνω προετοιμασία που θα έχετε κάνει θα σας οδηγήσει σε μια μέρα που θα το αξίζει.


«Πρώτη μέρα στο Σχολείο!»


Γράφει η Λένα Γιαννοπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Η είσοδος του παιδιού στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές της οικογένειας. Το παιδί βγαίνει από τη μικρή ομάδα(οικογένεια) που μέχρι τώρα ανήκε και μπαίνει ως αντιπρόσωπός της στην κοινότητα. Αφήνει το ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας και αντιμετωπίζει ένα καινούργιο, εντελώς διαφορετικό.
Οι πρώτες μέρες είναι γεμάτες έντονα συναισθήματα και καινούργιες εμπειρίες που θα “αποσταθεροποιήσουν” λίγο τη ζωή του παιδιού. Στο καινούργιο περιβάλλον θα συναντήσει άλλα παιδάκια που θα θέλει να γνωρίσει και να κάνει φίλους, θα συναντήσει καινούργιους ενηλίκους τους οποίους πρέπει να υπακούει. Θα συναντήσει καινούργιους κανόνες που ίσως είναι λιγότερο ελαστικοί από αυτούς του σπιτιού. Ακόμα και το ίδιο το κτίριο φαίνεται μεγάλο και άγνωστο στα παιδικά ματάκια. Είναι φυσικό λοιπόν για το παιδί να έχει χαρά, άγχος, αγωνία και ακόμη εκνευρισμό, αυτές τις πρώτες μέρες. Μερικές φορές μπορεί να περιμένει κανείς και συμπεριφορές που δείχνουν μια παλινδρόμηση του παιδιού (σε προηγούμενο αναπτυξιακό στάδιο), σε πιο μωρουδίστικες συμπεριφορές όπως π.χ. να πιπιλάει το δάχτυλό του, να βρέχει το κρεβατάκι του κ.λ.π., ή να έχει αναίτια ξεσπάσματα θυμο
Η μετάβαση αυτή είναι σημαντική για όλη την οικογένεια. Νέοι ρόλοι, καινούργια συναισθήματα. Ο γονιός αισθάνεται χαρά και υπερηφάνεια που βλέπει το παιδί του να μεγαλώνει και να ωριμάζει, νιώθει ανακούφιση γιατί θα έχει ίσως λίγο ελεύθερο χρόνο, ενώ συγχρόνως θα έχει και άλλους ανθρώπους να συντελούν στην διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση του παιδιού του. Ίσως όμως να νιώθει και άγχος και αγωνία για το αν το παιδί θα τα καταφέρει στον νέο του ρόλο, αν θα τα πάει καλά με τα μαθήματα, αν θα είναι υπάκουο, αν θα είναι φιλικό με τα άλλα παιδάκια. Ο νέος ρόλος φέρνει και καινούργιο τίτλο για το γονιό. Τώρα πια δεν θα είναι μόνο “η κυρία Παπαδοπούλου” αλλά “η μαμά της Μαρίας” στο σχολείο. Ο τίτλος αυτός δημιουργεί και καινούργιες χαρές και καινούργιες υποχρεώσεις. Να παρακολουθεί την εξέλιξή του στα μαθήματα του σχολείου, να το συνοδεύει σε εξωσχολικές απογευματινές δραστηριότητες, να το συνοδεύει στα παιδικά πάρτυ. Είναι φυσικό λοιπόν να νιώθει έντονα συναισθήματα σε αυτή την καινούργια φάση, στο νέο αυτό ρόλο.
Να είστε ενήμεροι για τη δική σας στάση απέναντι στο σχολείο και για τα δικά σας συναισθήματα
Η δική σας στάση απέναντι στο σχολείο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την αντίληψη που θα σχηματίσει το παιδί για το σχολείο του, αλλά και τη προσαρμογή του σε αυτό. Είναι σημαντικό λοιπόν να είστε θετικοί, αισιόδοξοι και καθησυχαστικοί.
Κρατήστε τα δικά σας συναισθήματα υπό έλεγχο γιατί είναι σίγουρο ότι το παιδί τα τραβάει σαν μαγνήτης, τα διαβάζει στα μάτια σας και επηρεάζεται από αυτά. Ίσως νιώθετε αγωνία για το αν επιλέξατε το σωστό σχολείο, το σωστό πρόγραμμα για το παιδί σας, και ακόμη αν είστε σίγουρη εσείς η ίδια ότι έχετε την δύναμη να αποχωριστείτε το παιδί σας. Είναι λογικές ανησυχίες αλλά μοιραστείτε τις με άλλους ενηλίκους και όχι μπροστά στο παιδί. Από την άλλη προσπαθήστε να μην είστε υπερβολικά ενθουσιώδεις γιατί αυτό τα κάνει καχύποπτα. Να είστε ρεαλιστικοί.
Μικρές συμβουλές για την προετοιμασία
Λίγες μέρες πριν
· Μιλήστε του για τη δική σας πρώτη φορά στο σχολείο, αξιοποιήστε την εμπειρία του μεγαλύτερου αδερφού ή ενός μικρού φίλου. Διαβάστε του βιβλία ή πείτε του ιστορίες που να περιέχουν ποικίλλα συναισθήματα και να έχουν καλό τέλος. . Όμως όχι πάρα πολύ κουβέντα γι’αυτό που έρχεται, γιατί και πάλι το παιδί γίνεται καχύποπτο, νευρικό, ανασφαλές και φορτίζεται με άγχος. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα φιάξει ένα παιδί με το μυαλουδάκι του. Γεγονός πάντως είναι ότι ένα παιδί 4-6 ετών πρέπει να είναι προκαταβολικά ενήμερο.
· Αποφύγετε σχόλια του τύπου “τώρα μεγάλωσες, έχεις και υποχρεώσεις”, “τώρα να δούμε αν θα τα καταφέρεις”, “τέρμα τα αστεία αρχίζουν τα σοβαρά” κ.λ.π.
· Δώστε έμφαση στο ότι μεγαλώνει κα χαίρεστε που το βλέπετε αυτό, ότι του έχετε εμπιστοσύνη και ότι θα τα καταφέρει.
· Το παιδί νιώθει αγωνία και άγχος με το άγνωστο. Λίγες μέρες πριν την έναρξη πηγαίνετε μαζί στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο για να εξοικειωθεί με τους χώρους. Είναι σημαντικό να γνωρίσει την αίθουσα που θα κάνει μάθημα, την τραπεζαρία, τις τουαλέτες, την αυλή και αν είναι δυνατόν και το δάσκαλό του. Είναι σημαντικό και για εσάς να γνωρίζετε καλά το καινούργιο περιβάλλον γιατί έτσι θα έχετε μια βάση πληροφοριών και ευκαιρίες συζήτησης με το παιδί σας. Πηγαίνετε μαζί να αγοράσετε τα σχολικά είδη και βοηθείστε το να ετοιμάσει την τσάντα του.
· Εξοικονομείστε κάθε βράδυ λίγο χρόνο πριν τον ύπνο έτσι ώστε να έχετε την ευκαιρία για συζήτηση μαζί του και λίγο παιχνίδι αλλά και να μπορεί να κοιμάται νωρίς,
Την πρώτη μέρα στο σχολείο
· Δώστε του χρόνο να ξυπνήσει και να ετοιμαστεί με την ησυχία του.
· Αν μπορείτε συνοδεύστε το μέχρι το σχολείο και καθίστε λίγο μαζί του.
· Αν αυτό σας είναι δυνατόν διαβεβαιώστε το ότι θα πάτε να το πάρετε στο τέλος της ημέρας ή ότι θα είστε στο σπίτι να το υποδεχθείτε και τηρείστε το.
· Δώστε του κάτι δικό σας μαζί του. Κάτι που θα κρατάει στην τσάντα του. Μερικές φορές αυτό ανακουφίζει πολύ τα παιδιά.
· Αποχαιρετήστε το με ένα φιλί και μη φύγετε από το σχολείο χωρίς να το καταλάβει, ακόμα και αν είναι στενοχωρημένο.
· Η επιστροφή του από το σχολείο είναι το ίδιο σημαντική με την αναχώρηση. Υποδεχθείτε το με αγκαλιές και φιλιά. Επαινέστε το που ήταν τόσο “γενναίο”. Δώστε του μια μικρή λιχουδιά πριν το φαγητό. Ρωτήστε το για αυτή τη σημαντική μέρα. Προσπαθήστε να ρωτήσετε για πράγματα συγκεκριμένα και όχι γενικά. Άλλα παιδιά είναι ενθουσιώδη και έχουν διάθεση να μιλήσουν, άλλα είναι λιγότερο ομιλητικά. Αξιοποιήστε τις πληροφορίες που ήδη έχετε από την επαφή σας με το σχολείο, π.χ. παίξατε με τις δαχτυλομπογιές?, στο διάλειμμα πήγατε στην τσουλήθρα? ρωτήστε το λεπτομέρειες για τα παιδάκια που γνώρισε, π.χ. του Γιώργου του αρέσει το ποδόσφαιρο?, έτσι ώστε να καταλάβει ότι πραγματικά ενδιαφέρεστε για την ημέρα του.
· Κάντε τη μέρα αυτή ξεχωριστή για την οικογένεια οργανώνοντας “μίνι οικογενειακό πάρτυ”. Φτιάξτε του το αγαπημένο του φαγητό ή ένα κέϊκ για να το γιορτάσετε.
Αυτές τις πρώτες μέρες προσπαθήστε να είστε ευέλικτοι και υπομονετικοί. Σκεφθείτε πόσες άλλες “πρώτες φορές” θα αντιμετωπίσει το παιδί σας. Όσο καλύτερα προσαρμοστεί αυτή την πρώτη φορά τόσο πιο εύκολες θα είναι οι επόμενες.
Να θυμάστε ότι δεν είναι δυνατόν να “φτιάξουμε” εμείς τα πάντα για τα παιδιά μας. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δώσουμε τα κατάλληλα εργαλεία, να τα προετοιμάσουμε και κυρίως να τα εμπιστευθούμε. Η επιτυχία τους εξαρτάται και από τα ίδια.
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!



 http://iliastoutsoglidis.blogspot.gr/

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ


                                       
 Ένας  βατραχάκος στο νηπιαγωγείο




Εικόνες: Κατερίνα Σπαθάρα Ένας  βατραχάκος στο νηπιαγωγείο
Μια ιστορία αφιερωµένη στα παιδιά του νηπιαγωγείου
και των πρώτων τάξεων του δηµοτικού
Η συγγραφέας Αρήτη Μαρθανασσέα και η ζωγράφος
Κατερίνα Σπαθάρα δηµοσιεύουν την ιστορία αυτή στο
διαδίκτυο για να µπορούν οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι
και οι γονείς που ενδιαφέρονται να την εκτυπώσουν
και να τη διαβάσουν στα παιδιά.

Αύγουστος 2011
 
 
     Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας µικρός πράσινος βατραχάκος, ο Οδυσσάκος, που τον
αγαπούσε πολύ η µαµά του. Τον αγαπούσαν και οι τρεις µεγάλες αδελφές του και ο µπαµπάς
του.
Ο Οδυσσάκος ήταν το µικρότερο βατραχάκι της γειτονιάς του. ∆εν υπήρχε κανένα άλλο
βατραχάκι για να παίζει µαζί του. Όλα  ήταν µεγαλύτερα και είχαν πάντα διαβάσµατα και
σχολεία και φροντιστήρια και κολυµβητήρια… ∆εν είχαν χρόνο για τον Οδυσσάκο. Έτσι κι
αυτός καθόταν µόνος του στη µικρή λιµνούλα που του είχε φτιάξει ο µπαµπάς του στην αυλή
τους. Έκανε βουτιές, µάζευε χώµα και έκανε λάσπη, κυλιόταν στη λάσπη για να γίνει
ολόκληρος καφέ και µετά έκανε πάλι βουτιές για να ξεπλυθεί. Έκοβε φύλλα και ξυλαράκια
και έφτιαχνε καραβάκια και έπαιζε πολλές ώρες µε αυτά στη λιµνούλα του µοναχός του. 
Έτσι πέρασε το καλοκαίρι, ήρθε ο Σεπτέµβριος και άνοιξαν τα σχολεία. Ο Οδυσσάκος
γράφτηκε στο νηπιαγωγείο. Ο  µπαµπάς του τον πήγε στο βιβλιοπωλείο και αγόρασε τσάντα,
ποτηράκι, µολύβια και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Έκανε µπάνιο για να είναι καθαρός και περίµενε
µε αγωνία να ξηµερώσει η µέρα που θα πήγαινε επιτέλους να παίξει κι αυτός µε τα  άλλα
νηπιοβατραχάκια  στο νηπιαγωγείο. Το άλλο πρωί η µαµά του τον πήρε από το χέρι και εκείνος σ` όλο το δρόµο χοροπηδούσε και
τραγουδούσε χαρούµενος. 
«Βρεκεκέξ µεγάλωσα, πηγαίνω στο σχολείο, βρεκεκέξ βρεκεκάκος, είµαι ο µεγάλος
Οδυσσάκος» Στο νηπιαγωγείο η δασκάλα τους περίµενε χαµογελαστή. Του άνοιξε την πόρτα για να µπει
στην αυλή, όπου ήταν και άλλα βατραχάκια που έπαιζαν κυνηγητό και κρυφτό. Ο Οδυσσάκος
άρχισε κι αυτός να τρέχει µαζί τους και να πηδάει πάνω από τις µικρές λακκουβίτσες µε το
νερό που υπήρχαν γύρω από τα µεγάλα δέντρα της αυλής.
 «Μαµά είναι τέλεια!», φώναξε αλλά τότε κατάλαβε πως η µαµά του δεν ήταν µέσα στην αυλή. 
«Μαµά, µαµά, πού είσαι;», φώναζε όσο πιο δυνατά µπορούσε ψάχνοντας παντού µε τα
µατάκια του γεµάτα δάκρυα. 
Την είδε να του κουνάει το χέρι της από την άλλη µεριά της αυλής, έξω από τα κάγκελα.
Έτρεξε γρήγορα κοντά της. 
«Μαµά, γιατί µε άφησες µόνο µου;», ρώτησε κλαίγοντας σχεδόν όταν έφτασε δίπλα της. 
«Κοίτα γύρω σου, καλέ µου! ∆ες πόσα βατραχάκια είναι εδώ και θέλουν να παίξουν µαζί σου!
Τώρα µεγάλωσες, θα έχεις ένα σωρό φίλους, δε θα είσαι µόνος σου!  Εγώ θα έρθω να σε
πάρω το µεσηµέρι για να πάµε στο σπίτι για φαγητό».
«Οδυσσάκο, έλα να παίξουµε!», φώναξαν εκείνη τη στιγµή δυο βατραχάκια πετώντας του µια
πράσινη µπαλίτσα. Ο Οδυσσάκος έσκυψε, πήρε τη µπαλίτσα, κοίταξε τη µαµά του που του
χαµογελούσε, κοίταξε τα βατραχάκια που τον φώναζαν, δεν ήξερε τι να κάνει.
«Θα σε περιµένω να έρθεις να µε πάρεις το µεσηµέρι για φαγητό», είπε στη µαµά του και της
έδωσε τη µπαλίτσα.. «Θα έρθω», του είπε εκείνη, του χάιδεψε το µάγουλό  του και πέταξε τη µπαλίτσα στα
βατραχάκια που τον φώναζαν. 
Το µεσηµέρι, στο τραπέζι, ο Οδυσσάκος διηγήθηκε στις µεγάλες αδελφές του, στο µπαµπά
του και στη µαµά του τι ωραία πέρασε στο νηπιαγωγείο παίζοντας µε τα νηπιοβατραχάκια.
ΤΕΛΟΣ

 
 
Αρήτη Μαρθανασσέα
 
Για να δείτε και να εκτυπώσετε  κάντε κλικ παρακάτω:
 

Κατασκευές με κουτιά

Είναι όμορφο να εκφράζουμε τα θετικά μας συναισθήματα και τις καλές προθέσεις μας απέναντι στη φύση!!! Ένα βήμα μπροστά γι αυτό το σκοπό μας φέρνει η ανακύκλωση παλιών αντικειμένων. Δείτε πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε κάποια παλιά κουτιά... Να μια όμορφη και οικονομική ιδέα για να τακτοποιήσουμε τις μπογιές και τους μαρκαδόρους μας!
Πηγή http://www.scrapbooking.gr/index.php?page=ideaDetails&idea=202